«شورای عالی سیاست گذاری اصلاح طلبان» مدت هاست که زیر تیغ نقد بعضی افراد و اشخاص سیاسی از درون خود اردوگاه اصلاح طلبی رفته هست. فرآیند و سازوکار، نحوه گزینش و مع
عصر خود انتقادي یا شکاف تازه
عبارات مهم : سیاست
«شورای عالی سیاست گذاری اصلاح طلبان» مدت هاست که زیر تیغ نقد بعضی افراد و اشخاص سیاسی از درون خود اردوگاه اصلاح طلبی رفته هست. فرآیند و سازوکار، نحوه گزینش و معرفی نامزدهای شورای شهر در پایتخت کشور عزیزمان ایران را می توان سرآغازی جهت این نقد درون گفتمانی در جریان اصلاح طلبی به حساب آورد.
عصر خود انتقادي یا شکاف تازه
پیش از این رسول منتجب نیا، قائم مقام حزب اعتماد ملی تحزب گرایی را عالی ترین راه جهت ادامه مسیر اصلاح طلبان دانسته و بر این اعتقاد بود که شورایعالی سیاست گذاری «نمودی از یک نوع استبداد رأی و فردگرایی است»؛ او علاوه بر این بعضی اختلافات در انتخابات هیأت رئیسه مجلس دهم و گزینش بعضی افراد را در لیست ٢١نفره شورای شهر پنجم، ماحصل عملکرد این شورا دانسته بود. مشابه همین سخنان را محسن رهامی هم مطرح کرده بود.
محسن رهامی عضو شورای سیاست گذاری نیز در زمره منتقدان این شورا قرار می گیرد. رهامی با برجسته کردن پیشینه فعالیت سیاسی خود اینگونه اعضا را مورد انتقاد شدید قرار داد که «زمانی که ما فعالیت سیاسی می کردیم، بعضی دوستان اصلاح طلب محصل و دانش آموز بودند. حالا توقع دارند هر کاری اصلاح طلبان انجام می دهند اول با آنها هماهنگ کنند.
«شورای عالی سیاست گذاری اصلاح طلبان» مدت هاست که زیر تیغ نقد بعضی افراد و اشخاص سیاسی از درون خود اردوگاه اصلاح طلبی رفته هست. فرآیند و سازوکار، نحوه گزینش و مع
برخی دوستان فکر می کنند سند کل جریان اصلاحات به نام آنها زده شده است است.» هر چند بعد از این انتقادات بسیاری از اشخاص اصلاح طلب از عملکرد شورایعالی سیاست گذاری اصلاح طلبان دفاع کردند و نتیجه های سه انتخابات اخیر را موفقیت بزرگ این شورا جهت اصلاح طلبان دانسته بودند.
عبدالله ناصری، عضو بنیاد باران یکی از این صورت ها هست؛ او عملکرد شورای سیاست گذاری را موفق می داند و می گوید عملکرد این شورا موجب موفقیت کامل اصلاح طلبان در انتخابات شوراها و مجلس شده است هست. او نقاط ضعف جریان اصلاحات را نه مربوط به عملکرد شورایعالی که مرتبط با نقاط ضعف تاریخی این جریان یعنی تشکیل نشدن حزب فراگیر می داند.محمود میرلوحی، دیگر صورت عضو شورایعالی هم عملکرد شورایعالی را مناسب دانست و گفت که این شورا توانسته گام های موثری در جهت فراگیرشدن جریان اصلاحات و محبوبیت این جریان در بین مردم بردارد.
بازنگری در مکانیسم عملگرایی سیاسی اصلاح طلبان
عصر خود انتقادي یا شکاف تازه
جبهه اصلاحات بعد از سختى ها و آسانى ها های فراوان که دوره آن را می توان به سال ٨٤ تا سال ٩٢ محدود کرد، با گذر پيروزمندانه از چند کارزار مهم چون دو انتخابات رياست جمهوري و يك انتخابات مجلس شوراي اسلامي و شورای شهر از سال ٩٢ به اين سو توانسته خود را در قامت يك جريان سياسي قدرتمند بازتولید کند. فارغ از کسب این پیروزی ها می توان به اتفاقات سال ٨٨ هم نقبی زد که عملا شرایط را جهت بازگشت به قدرت دوباره این جریان سخت کرده بود. بازگشت و رجعت دوباره اردوگاه اصلاح طلبی (به قدرت) از حاشیه به متن سیاست، نه اتفاقی بلکه محصول ماه ها جلسات «شوراي مشورتي» مدیر دولت اصلاحات بود كه در آخرين روزهاي تبليغات انتخابات سال ٩٢دست به اجماعی فراگیر میان تمامی نیروها و جریان های متکثر اصلاحات زدند و از میان دوگانه روحانی-عارف، اولی را به عنوان نامزدشان جهت یازدهمین انتخابات ریاست جمهوری برگزیدند.
موفقیت های سیاسی استراتژیک
بعد از این مناسبت مهم، خرد جمعي اصلاح طلبان آنها را به اين نتيجه رساند كه در شرايط سياسي کنونی بايد روي حركت تشکیلاتی تمركز كنند به علت این که استمرار و امکان سیاست ورزی به صورت حزبي میسر نبود. به همين دليل شورايي مركب از احزاب اصلاح طلب و صورت هاي موثر حزبي كه نامش «شورايعالي سياست گذاري اصلاح طلبان» بود در آستانه انتخابات مجلس دهم تشکیل شد. این شورا در نخستین گام توانست فهرستي به نام «اميد» در انتخابات مجلس در سال ٩٤ تنظيم كند و علاوه بر پيروزي قاطع و كسب هر ٣٠ كرسي پایتخت کشور عزیزمان ایران در ساير شهرها نيز به توفيقاتي دست پيدا کند.با موفقيت در گام دوم اصلاح طلبان بايد بلافاصله خود را آماده دو انتخابات حساس در سال ٩٦ مي كردند. به همين دليل نيز وقت چنداني براي بازسازي تشكيلاتي خود نيافتند و تنها با تغييراتي جزيي در شورايعالي سياست گذاري وارد فرآيند انتخابات شوراي شهر شدند. هر چه بود آنها توانستند علاوه بر حمايت يكپارچه از حسن روحاني در انتخابات شوراي شهر نيز موفقيت قابل توجهي كسب كنند و به مانند مجلس در پایتخت کشور عزیزمان ایران تمامي كرسي ها را از آن خود كردند.
«شورای عالی سیاست گذاری اصلاح طلبان» مدت هاست که زیر تیغ نقد بعضی افراد و اشخاص سیاسی از درون خود اردوگاه اصلاح طلبی رفته هست. فرآیند و سازوکار، نحوه گزینش و مع
آغاز نقد و پیش دستی شورای سیاست گذاری
با عبور از ٢٩ ارديبهشت رفته رفته از گوشه وكنار جبهه اصلاحات نقدهايي بر سازوكار فعلي وارد شد. همچنين حاشيه هايي كه تدوين ليست كانديداهاي شوراي شهر پایتخت کشور عزیزمان ایران پديد آورد، باعث شد تا لزوم بازنگري در ساختار و مدل سياست ورزي به وسيله شوراي عالي نيز به محل تحریر نزاع تبدیل شود. همزمان با رساتر شدن صداي منتقدان، شورايعالي نيز اعلام كرد در مكانيزمي دروني به كشف نقايص و يافتن راه حل براي برطرف آنها مبادرت خواهد كرد. با اين حال اصلاح طلبان تصميم گرفتند گفت وگوهاي انتقادي درون جرياني را نيز كليد بزنند.
عصر خود انتقادي یا شکاف تازه
رسول منتجب نیا، قائم مقام دبیرکل حزب اعتماد ملی در گفت وگو با «شهروند» آلترناتیوی را جهت طرح انتقادی خود مبنی بر این که «چپگرایان باید دیگر دست از فردگرایی بردارند و سراغ خردجمعی و جمع گرایی بروند که در قالب تحزب معنا و مفهوم پیدا می کند» تبیین کرد.منتجب نیا گفت: «به صورت طبیعی این انتقادها به معنای شکاف نیست بلکه در جهت خود انتقادی جهت اصلاح ساختار بدنه است.» وی افزود: «باید از تجربه های تلخ گذشته عبرت بگیریم و با درنظرگرفتن محورهای مهم گفتمان اصلاح طلبی در حفظ وحدت بکوشیم. محورهای مهم جریان اصلاح طلبی، آزادی، دموکراسی، حرمت و کرامت است.» این فعال سیاسی اصلاح طلب می گوید: نباید به بهانه حفظ وحدت از اصل دموکراسی و احترام به مجموعه اصلاح طلبان دور شویم و به نوعی شاهد حرکت های قیم مآبانه و حرکت از اوج به پایین باشیم.»
منتجب نیا اعتقاد است که گزینش و لیست ٢١نفره شورای شهر در پایتخت کشور عزیزمان ایران نمونه عینی و ملموس از به هم خوردن فضای وحدت در بین اصلاح طلبان بود.
پارلمان اصلاحات
پروژه «پارلمان اصلاحات» نیز ازجمله راهبردهایی بود که در هنگامه انتقادها از مشی شورای سیاست گذاری از سوی همین منتقدان چون منتجب نیا و افراد دیگر مطرح شد. این عنوان در شورای هماهنگی مطرح و رسانه ای هم شد. در ادامه جلساتی با عنوان «پارلمان اصلاحات» هر هفته با حضور نماینده ٨٠ حزب و شخصیت های اصلاح طلب دیگر برگزار می شد. ناگفته نماند که بعدها این جلسات رسانه ای هم شد، ولی مسئله و مسأله ای که پیش روی این شورا و سازوکار آن قرار گرفت، این بود که شورای هماهنگی اگر می خواست نماینده تمام ٨٠ حزب را در خود داشته باشد، تبدیل به مجمع عمومی می شد و نمی توانست هر هفته جلسه داشته باشد و تصمیم گیری کند. درهمین راستا قرار بود نهادی تشکیل شود که تمام احزاب اصلاح طلب را دربر بگیرد و ظرفیت بالایی داشته باشد و هر هفته بین ٨٠ حزب تبادل نظر و هماهنگی ایجاد شود. از سوی دیگر، این نهاد اسم مشخصی نداشت و جزییات آن تصویب نشده بود و تنها کلیات آن به تصویب شورای هماهنگی رسیده بود تا تمام احزاب اصلاح طلب و شخصیت ها را در بر داشته باشد ولی ابعاد آن بررسی نشده بود و باید کمیته های سیاسی و خاص آن را مورد بررسی و ارزیابی قرار می دادند. بعضی هم اعتقاد بودند که پارلمان اصلاحات قرار است واکنش‌ها اصلاح طلبان را کنترل کند.
با این تفاسیر، با تحلیل ترسیم و دورنمایی که از مجموعه انتقاداتی که از مشی و عملکرد شورای سیاست گذاری اصلاح طلبان صورت گرفته، فضا جهت یک مسأله باز مانده هست؛ این که جریان اصلاح طلبی با تجربه ای که از دوره اصلاحات دارد، بار دیگر در اوج قدرت به رویه های انشقاق بازمی گردد یا واقعا فضای نقد درون گفتمانی را به شیوه ای حرفه ای پیش گرفته است.
اخبار سیاسی – شهروند
واژه های کلیدی: سیاست | سیاسی | انتخابات | اصلاح طلب | شورای شهر | اصلاح طلبان | انتخابات شورا | انتخابات مجلس | انتخابات شوراها | انتخابات مجلس دهم | انتخابات ریاست جمهوری
دانلود فایل ها
توجه: ممکن است تمام لینک های دانلود به دستور مقام قضایی حذف شده باشد...
